Van alles wat ik niet weet, weet ik dit wel. Ik word nooit een rijstwafelvrouw. Ik zit nu in de trein tegenover een dame die dit wel is. 

Ze eet een rijstwafel. Een rijstwafel met niks. Ze eet hem langzaam en lijkt ervan te genieten. 

Ik zou eerder alleen het beleg eten dan alleen de rijstwafel. Maar ik garandeer je dat je aangekeken wordt als je aan het lepelen bent uit een pot jam. 

Niemand lijkt zich te verbazen. De rijstwafelvrouw is zich van geen kwaad bewust. 

Een rijstwafel is volgens mij bedacht als een eetbaar stuk bord, slechts  bedoeld om creatief te besmeren of te beleggen. 

Waarom ben ik geen rijstwafelvrouw? 

Ach, ik snap het. Ik ben gewoon te creatief. 

Xjo lijn smakelijk!