Je kijkt er naar uit, je leeft er naar toe: Zondigdag. Even wat minder opletten, ja mogen zeggen waar je normaal nee zegt. En natuurlijk als de gelegenheid zich voordoet een wijntje. 

Nu heb ik een zus met dezelfde genen ( waarschijnlijk loopt er wat frans bloed door onze aderen ), en  zo stond ze voor de deur op zondigdag met een pak melk en een fles wijn. 

En zodra de dop is opengedraaid ga ik los alsof ik week lang door de sahara heb gelopen. 

En het gaat niet alleen om wijn. Ik reageer zelfs zo op de aanblik van een pak craquottes met hummus. (Die heb ik sinds februari ook niet meer in de kast) 

De essentie lijkt te zitten in het niet hebben, het niet mogen. 

Waarin het mantra van Mieke Kosters ” ik mag het wel, maar ik wil het niet ” een mooie zou kunnen zijn om mee aan de slag te gaan. 

Zondigdag, sasdag, refeeddag, het blijven dieetdagen, ook op die dagen draait het om eten. Met of zonder schuldgevoel. 

Ik spreek nu af, mijn volgende zondigdag noem ik anders. 

Genietenmagdag, 

waar het misschien meer mag gaan om wat ik nodig heb, ( liefde, rust, ontspanning, plezier, ff niks)  dan om wat ik allemaal zou mogen eten. 

En dat mezelf dan ook nog écht gunnen, en er heel bewust van genieten. 

Xjo 

Laten we er samen een lichte week van maken.